Czwartek, godzina 12:30. W domu cisza tłumiona przez odgłosy pralki i radia. Na piecu delikatnie bulgocze zupa. Jeszcze czas, domownicy wrócą przed 16. Kolejny łyk kawy. Niby radość w sercu z tak dawno wyczekiwanej ciszy a jednak coś kłuje i doskwiera. Nie wiem, dlaczego postanowiłam nagle usiąść przed komputerem i pisać. Tak dawno przecież tego nie robiłam. Wypaliłam się zawodowo i twórczo gdzieś pomiędzy kolejną stertą garów i prania. Niepotrzebnie wzięłam telefon do ręki. Kolejna spełniona i radosna koleżanka, która […]
Czytaj dalejPrzestańmy udawać…
